تفال به حافظ امروز یکشنبه 29 آبان ماه 1401 - وبلاگ روشینا

به گزارش وبلاگ روشینا، فال گرفتن از آثار ادبی، از باور های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می بردند بهره ای از کلام حق دارند رجوع می شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما به جای مانده است.

هزار جهد بکردم که یار من باشی

مرادبخش دل بی قرار من باشی

چراغ دیده شب زنده دار من گردی

انیس خاطر امیدوار من باشی

چو خسروان ملاحت به بندگان نازند

تو در میانه خداوندگار من باشی

از آن عقیق که خونین دلم ز عشوه او

اگر کنم گله ای غمگسار من باشی

در آن چمن که بتان دست عاشقان گیرند

گرت ز دست برآید نگار من باشی

شبی به کلبه احزان عاشقان آیی

دمی انیس دل سوگوار من باشی

گردد غزاله خورشید صید لاغر من

گر آهویی چو تو یک دم شکار من باشی

سه بوسه کز دو لبت نموده ای وظیفه من

اگر ادا نکنی قرض دار من باشی

من این مراد ببینم به خود که نیم شبی

به جای اشک روان در کنار من باشی

من ار چه حافظ شهرم جوی نمی ارزم

مگر تو از کرم خویش یار من باشی

توضیح لغت: مراد بخش: کامبخش یا برآورنده کام / آن عتیق: به استعاره مقصود لب یار / انیس: به فتح اول و کسر دوم مونس و همدم و دل آرام / سوگوار: ماتم زده و گرفتار مصیبت

تفسیر عرفانی:

بسیار کوشیدم تا یاورم و بر|آورنده کام دل عاشقم باشی. مقصود او از این شعر این است که، سالک به خودی خود ارزشی ندارد، از این رو در راه زلب می کوشد و غم و سختی را تحمل می نماید تا به وصال دوست نایل آید؛ چرا که نزد او به بزرگواری خواهد رسید.

تعبیر غزل:

اگر خواستار بهشت موعود خدایی و طالب رضایت و خشنودی او، از هرچه در این جهان داری، ترک تعلق و وابستگی کن و جهان را به جهان جاودان ترجیح مده، که اگر هم به مقامی عالی دست یابی، مدت آن بسیار کم و محدود است.