ابعاد شوک چینی! - وبلاگ روشینا

به گزارش وبلاگ روشینا، سفر شی جین پینگ، رئیس جمهور چین، به عربستان، صدور بیانیه مشترک با ریاض و بعلاوه حضور در نشست سران شورای همکاری خلیج فارس که به بیانیه ضد ایرانی ختم شد و امضای پکن پای ادعای مالکیت امارات بر جزایر سه گانه خودنمایی می نماید، عملا به واکنش های زیادی در ایران منجر شده است که همچنان ادامه دارد.

به گزارش وبلاگ روشینا؛ مجموعه این واکنش ها با احضار سفیر چین در تهران شروع شد. مقامات ایران در این ملاقات نسبت به ورود بیانیه مذکور بیانیه مشترک چین و شورای همکاری خلیج فارس به موضوع تمامیت ارضی ایران ابراز ناخرسندی شدید کردند و تأکید داشتند جزایر سه گانه ایرانی خلیج فارس جزء لاینفک تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران است که مانند هر بخش دیگر از سرزمین ایران هرگز موضوع مذاکره با هیچ کشوری نبوده و نخواهد بود.

البته سفیر چین تاکید نمود که دولت چین به این تمامیت ارضی احترام می گذارد سفر رئیس جمهور چین را در راستای یاری به صلح و ثبات در منطقه و بهره گیری از مصاحبه به عنوان ابزاری برای حل مسائل مطرح کرد. با این حال واکنش ها همچنان به این ماجرا ادامه دارد.

عباس عبدی در این باره نوشت: مواضع چین فراتر از مفهوم روابط میان دو کشور است و به نحوی نشانگر تغییر رویکرد آنان نسبت به آینده ایران و تحولات داخلی آن نیز هست. این مساله برای سیاست خارجی ایران خطرناک تر است که درکی از مهم ترین مسائل پیش روی سیاست خارجی کشور ندارد. عبدی تاکید نمود: دولت چین به دولتمردان کنونی ایران یاد داد که منافع ملی یعنی چه؟ باید نگران خدمت و درس دادن کشور های دیگر از جمله روسیه شد.

با همه این ها باید دید آیا ایران آنگونه که تحلیلگران پیشنهاد داده اند، تغییری در سیاست های خود در عرصه بین المللی ایجاد خواهد نمود و این زنگ خطری خواهد بود برای آینده پیش رو؟ آیا شوک شی جین پینگ ایران را بیدار خواهد نمود؟

ایران باید نگران روسیه هم باشد

حسن هانی زاده تحلیلگر مسائل بین الملل در مصاحبه با وبلاگ روشینا اظهار کرد: به نظر می رسد اتفاقات اخیر یک پازل برای منزوی کردن ایران باشد. قطعنامه هایی که علیه ایران از سوی اتحادیه اروپا و شورای حقوق بشر سازمان ملل صادر می گردد یا همین سفر اخیر رئیس جمهور چین به عربستان و امضای آن بیانیه، گام تازه برای منزوی کردن ایران هستند. سفر اخیر شی جین پینگ، نشان می دهد که یک توافقی در پشت پرده میان چین و آمریکا انجام شده تا به نوعی رابطه میان تهران و پکن را تغییر دهند. من فکر می کنم بر اساس این توافق قرار است مسئله تایوان از سوی آمریکا حل گردد و چین و تایوان به یک آتش بس پایدار برسند و این در قبال دوری چین از ایران است.

وی توضیح داد: یعنی سیاست ایالات متحده این گونه بود که تایوان را به پاشنه آشیل پکن تبدیل نمایند و چین را به نوعی مشغول آن کند، اما راه تازه غربی ها این است که در قبال تایوان و نزدیک شدن چین به کشور های خلیج فارس، فاصله خود با ایران را بیشتر کند. به نظر من این سیاست آن ها برای ایران بسیار خطرناک خواهد بود. زیرا طی این سال ها تهران یک همکاری راهبردی با چین داشته، اما گرایش این کشور به عربستان و انتشار آن بیانیه های تند علیه ایران، نشان دهند شرایط نگران نماینده است و باید سریعا یک سیاست تازه در قبال چین اتخاذ کنیم.

این کارشناس مسائل بین الملل تاکید نمود: حتی من بر این باورم که باید بسیار هوشمندانه و با آینده نگری پیش برویم. زیرا بعید نیست که این اتفاقی که در مورد چین اتفاق افتاده درباره روسیه هم تکرار گردد. زیرا شرایط روسیه هم به گونه ای است که احتمال معامله در پشت پرده با غربی ها را افزایش می دهد؛ لذا بعید نیست در این روند، آن ها هم مانند چین به کشور های خلیج فارس نزدیک شوند و ایران را تنها بگذارند؛ لذا من معتقدم آنچه در مورد چین اتفاق افتاده، یک زنگ خطر است که باید آن را جدی بگیریم.

هانی زاده در خاتمه اضافه کرد: ما باید یاد بگیریم که در سیاست کشور ها حرف اول و آخر را منافع میزند نه اخلاق. چین هم مانند هر کشوری سعی دارد منافع خود را تامین کند. حالا این تامین منافع با رابطه با عربستان و توافقات پشت پرده با غربی ها انجام گردد یا با ایران. فرقی نمی نماید. هر سو که بتواند منافع ملی آن ها را تامین کند، به همان طرف می روند؛ بنابراین ما هم باید به فکر یک سیاست تازه و یارگیری تازه باشیم. به نظر من سیاست غربی ها این است که بعد از جدا کردن ایران از چین و روسیه که حق وتو دارند، به این سمت خواهد رفت که دوباره ایران را ذیل بند 7 منشور سازمان ملل قرار دهند. به همین علت است که می گویم باید مقامات ایرانی این اتفاق را یک زنگ خطر بدانند.

اقدام شی جین پینگ بی سابقه بود

در همین خصوص جواد منصوری سفیر اسبق ایران در چین طی مصاحبه با وبلاگ روشینا مطرح کرد: به نظر من هنوز زود است که بخواهیم در مورد اقدام اخیر رئیس جمهور چین، حکم قطعی صادر کنیم و در هفته پیش رو اتفاقاتی رخ خواهد داد که تا حدودی به باور من، معادلات را تغییر می دهد. یکی از این مسائل، سفر معاون نخست وزیر چین به ایران است. اما نکته مهم این است که آنچه اتفاق افتاده یک اتفاق ویژه و بی سابقه است. آنقدر عجیب و بی سابقه که تحلیل قطعی درباره آن نمی توان ارائه داد. زیرا به طور کل چین کشوری است که سیاستش در روابط بین الملل همواره به گونه ای بود که هیچ کشور ثالثی زیر سوال نرود.

وی ادامه داد: اگر نگاهی به تاریخ روابط چین بیاندازید می بینید همواره با همه کشور ها در مراوده بوده و هیچ گاه به گونه ای عمل ننموده که ارتباطش با یک کشور دیگر تحت تاثیر رابطه ای قرار بگیرد. به عنوان نمونه چین همزمان که با آمریکا مراوده مالی و ارتباط دارد، با ایران هم در ارتباط است. یا هم زمان با روسیه هم ارتباط دارد. اما رابطه با آمریکا را به گونه پیش می برد که تاثیری بر دو رابطه دیگرش نداشته باشد. به همین علت است که می گویم اقدام شی جین پینگ کاملا بی سابقه است و من اولین بار است که با چنین رویکردی از طرف مقامات این کشور روبرو می شوم.

این دیپلمات سابق تاکید نمود: این تحلیل خیلی دور از فکر است. زیرا هیچگاه چین سیاست این چنینی نداشته و همواره سعی نموده با همه کشور ها بر اساس منافع ملی خودش رابطه داشته باشد. اگر الان تمایل به ارتباط با عربستان پیدا نموده، به این معنی نیست که قرار است ایران را قربانی این ارتباط کند. چینی ها به خوبی بلد هستند به گونه ارتباط بین المللی خود را پیش ببرند که منافع و رابطه شان در هیچ کشوری آسیب نبیند؛ بنابراین من فکر نمی کنم که چینی ها در پی تغییر در رابطه شان با ایران هستند. حداقل الان خیلی زود است که چنین تحلیلی داشته باشیم. اما همه مسائل بعد از سفر معاون نخست وزیر چین به ایران تا حدود زیادی روشن خواهد شد.

منصوری در خاتمه مطرح کرد: یک نکته ای که باید در نظر داشت این است که در روابط بین الملل و حتی روابط داخلی کشور هم مسئله ای تحت عنوان ارتباط همیشگی و دائمی وجود ندارد. زیرا به طور کلی نباید اصلا برای روابط یک فضا و دیدگاه قطعی و دائمی داشته باشیم. زیرا ارتباط و دوستی در سیاست صرفا تا زمانی است که منافع ملی ما تامین گردد. این برای همه کشور ها هم صدق می نماید. فرقی ندارد چین یا روسیه یا ایران باشد، همه کشور ها همواره روابطشان مبتنی بر منافع ملی تعریف شده است و هیچ ارتباطی ابدی و قطعی نیست.